The Libertines arriveerden eind jaren '90 als een razende stier in een vermoeide post-Britpop porseleinkast en lieten de wereld kennismaken met een nieuwe band van Londense bohemiens, die met hun smerige deuntjes, rode militaire tunieken, opiatenpoëzie en “live now pay never” levensstijl de millennial angst van begin jaren '80 definieerden. De kern van de band was de bromance tussen de Jagger/Richards van de gammele Music Hall, Peter Doherty en Carl Barat, geholpen en bijgestaan door de rotsvaste ritmetweeling John Hassall en Gary Powell.
 

De oorsprong van The Libertines gaat terug tot 1997, in de Londense smog. Peter Doherty en Carl Barat ontmoetten elkaar toen de laatste drama studeerde aan de Brunel Universiteit en trokken samen in een flat in Camden, Noord-Londen. De chemie tussen hen leidde tot allerlei soorten muziek, poëzie en chaos.
 

The Libertines tekenden in 2001 bij het legendarische onafhankelijke label Rough Trade. Nadat ze getekend hadden, verhuisden ze naar een flat in Bethnal Green, Oost-Londen, die ze de bijnaam 'The Albion Rooms' gaven (een kamer die de locatie werd voor vele guerrilla-optredens in hun begindagen).
 

Het debuutalbum van The Libertines, Up The Bracket, voorafgegaan door de baanbrekende singles What a Waster en Up The Bracket, werd uitgebracht in de herfst van 2002 en werd geproduceerd door Mick Jones, van de spirituele voorouders van de band, The Clash.
 

Als tourende band werden ze een van de drukste acts in het circuit en speelden honderden optredens, niet alleen in Groot-Brittannië en Europa, maar ook in Japan en de VS.
 

Hun titelloze tweede album The Libertines, met twee van de kenmerkende nummers van de band, Can't Stand Me Now en What Became of the Likely Lads, kwam meteen op nummer één toen het in 2004 werd uitgebracht en de band toerde uitgebreid.
 

Toen kwam er een pauze. In de daaropvolgende jaren bleven The Libertines in de ijskast en probeerden individuele leden nieuwe bands op te richten: Peter Doherty - Babyshambles; Carl Barat & Gary Powell - Dirty Pretty Things; en John Hassall - Yeti.
 

In augustus 2010 kwamen de vier leden van The Libertines weer bij elkaar voor een reeks concerten, onder andere op de festivals Reading en Leeds. De herenigingsconcerten werden enthousiast ontvangen door zowel de pers als de fans, hoewel de toekomst van The Libertines onduidelijk was omdat zowel Peter als Carl solo avonturen waren begonnen.
 

In april 2014 kondigden The Libertines aan dat ze opnieuw zouden hervormen om als headline op te treden tijdens een groots optreden in Hyde Park in Londen; het succes van het evenement leidde tot meer optredens, die in recordtijd uitverkocht raakten.
 

In 2015 tekenden The Libertines een contract bij Virgin/EMI. Ze namen hun derde studioalbum op met producer Jake Gosling in Thailand. Het resulterende album, Anthems For Doomed Youth, kwam op nummer drie binnen in de UK Albums Chart en de band toerde de wereld rond, speelde in grote en kleine zalen en was headliner op festivals.
 

In 2020 waagden The Libertines zich in de hotelbusiness met de opening van The Albion Rooms, een prachtig nieuw hotel/studio in Margate.
 

Elke bookmaker die zijn zout waard is, zou je weinig kans hebben gegeven dat dit kwartet het langer dan een maand of twee zou overleven, gezien de levensstijl die de Libertines op het randje van de stoel hebben gekozen, maar twee decennia later vechten onze Byronische helden, hoewel ze ouder en wijzer zijn, nog steeds het goede gevecht en maken ze muziek die net zo vitaal is als hun verbazingwekkende begin.