God is onder ons.

Niet dat Nicolas Dieu de afgelopen jaren afwezig was. Tot nu toe kenden we hem met pet op en achter de microfoon van Mister Cover. Een band die hij in 2002 begon met enkele "supermuzikale" vrienden, die hij op zijn eigen tempo liet groeien—tot het vullen van Ancienne Belgique en Forest National meerdere keren—en die nog grote momenten voor zich heeft.

En toen, op een mooie achtste dag, zoals de ene God soms een andere kan verbergen, kwam Nicolas terug met een gloednieuw project dat simpelweg Oh Mon Dieu heet. Een nieuwe muzikale identiteit, radicaal anders dan Mister Cover, diep introspectief, voortbouwend op een gelijknamige EP, en nu leidend tot zijn eerste album Les Meilleures Versions De Nous-Mêmes (De Beste Versies van Onszelf).

Een betere versie van Nicolas Dieu? Of in ieder geval een alter ego dat zijn imago van "rugbyspeler/entertainer" achter zich laat en een donkere, intiemere kant toont die we nog niet kenden. Een veeleisend zelfbeeld en een artiest die bijzonder goed is in het vertellen van zijn verhaal met eerlijke woorden die direct bij ons binnenkomen.

We ontdekken tien nummers, waarvan sommige al jaren in de 43-jarige Henegouwer sluimerden—met de droom om ze ooit te delen, maar zonder er echt in te durven geloven. De teksten zijn van zijn hand, want voor dit uiterst persoonlijke project kon hij zich niet voorstellen om andermans woorden te gebruiken. De melodieën zijn een mix: deuntjes die al lang in zijn hoofd speelden en samenwerkingen die vanzelfsprekend pasten.

Deze volledig nieuwe nummers stralen een even unieke energie uit. Alsof hij zichzelf in de studio tegenkwam—alsof hij het volledige potentieel van deze nummers ontdekte. Een intiem proces waarvan hij de voordelen prijst, en waarvan hij zegt dat het "10 jaar therapie waard is". Van Je n’aime que toi, dat liefde en het geluk om eraan toe te geven oproept, tot Sainte Colère, dat gaat over rechtvaardige verontwaardiging en legitimiteit. Nicolas Dieu weet heel goed: "Je oogst alleen wat je van jezelf houdt."

Zijn universum en de manier waarop hij het onthult, tonen een zeldzame samenhang en verfrissende integriteit, die ons steeds weer boeit. Dit album is allesbehalve eentonig en laat niemand onberoerd.

In het voorjaar van 2025 presenteert Nicolas Dieu zijn tweede album, gericht op diepe reflectie—een levendig en nog persoonlijker werk dan zijn vorige.