La Symphonie des éclairs wordt langer. Zaho de Sagazan heeft zeven nieuwe nummers toegevoegd aan haar debuutalbum, want in de wervelwind die haar sinds de lente van 2023 heeft meegesleurd, is ze niet gestopt met schrijven of componeren.
 

Deze nieuwe intieme liedjes worden gedragen door een zeer elektro-energie. We hadden Dernier des voyagesal ontdekt tijdens haar concerten, maar nog niets van L'Envol en zijn existentiële elan, van Est-ce que tu vas bien? en zijn post-break-up tederheid, van Ô travers en zijn geloofsbelijdenis als artiest, van Parler l'amour en Hab Sex met hun expliciete sensualiteit, of van Old Friend, geschreven, gecomponeerd en opgenomen met Tom Odell, de man die haar het verlangen, de urgentie gaf om muziek te maken.
 

Toch leek de opeenvolging van gebeurtenissen in 2024 haar weinig tijd te laten om deze liedjes te schrijven. Na 116 uitverkochte concerten in 2023 volgden andere concerten: haar eerste Zeniths in Parijs en Nantes, zomerfestivals en twee grote evenementen. Enkele historische beelden zullen in ons geheugen gegrift blijven: zijn cover van Sous le ciel de Paris, een klassieker van Piaf, Montand en Gréco, bij het begin van de slotceremonie van de Spelen van Parijs 2024, en zijn vertolking van Modern Love van David Bowie, aangeboden aan een betraande Greta Gerwig bij de opening van het Filmfestival van Cannes.
 

Haar unieke timbre overschrijdt grenzen en wekt passies op. Openingsdata in Canada, Londen, Berlijn, Keulen, Amsterdam, New York, San Francisco en Los Angeles kwamen als vanzelf. In een mum van tijd was alles uitverkocht.
 

Enkele andere bijzondere wonderen markeerden het jaar van de jonge Nazairienne. Vóór haar was nog nooit iemand vier keer bekroond tijdens een Victoires de la Musique-uitreiking: album van het jaar, origineel nummer, vrouwelijke revelatie, podiumrevelatie. Weinig opkomende artiesten werden geëerd door de Ordre des Arts et des Lettres of ontvingen de Juryprijs en de Publieksprijs bij de Music Moves Europe Awards, onderscheidingen van de Europese Unie.
 

Toen op 31 maart 2023 La Symphonie des éclairs uitkwam, bevestigde het album de overspannen geruchten die de ronde deden sinds de veelbelovende gebeurtenissen van het jaar ervoor: de Inouïs op het Printemps de Bourges festival, de Chantier des Francos, de Koorprijs in de Hauts-de-Seine regio, het TransMusicales festival in Rennes... Het algemene enthousiasme werd gedeeld in zowel professionele als persoonlijke sferen. De cijfers spreken voor zich: gouden album tegen Kerstmis, platina album een jaar later.
 

Vandaag de dag vertellen de eerste cohorten fans over hun sensaties toen ze geconfronteerd werden met deze unieke stem: een metaalachtig fluwelen materiaal, een textuur die zowel zacht als ruw is, een beweging die schommelt tussen een zijdeachtige golf van lucht en een krachtige golf. Een vreemde maar vertrouwde stem, die zich opdringt als die van een zus, een beste vriend, een sjamaan of een psychiater.
 

Zaho de Sagazan zingt op het onwaarschijnlijke kruispunt van Barbara en Koudlam, Christophe en Cold Cave, introspectief Frans chanson en van Kraftwerk afgeleide elektronica. Haar stem vernietigt de stille verleidingen van het traditionele chanson. Als kind had ze er al een complex over: “Veel dingen aan mij waren het tegenovergestelde van vrouwelijk, en ik kon mijn stem niet verbergen.
 

Zaho heeft hem met vastberadenheid en plezier getemd. Haar relatie met muziek begon met de piano, die ze eerst haatte, maar daarna als autodidact onder de knie kreeg. In haar tienerjaren verdiepte ze zich in het klassieke chanson, bewonderde ze de teksten van Maurice Fanon en Barbara en verkende ze donkere, introspectieve elektronica.
 

Het heeft lang geduurd voordat ze zichzelf accepteerde als artieste, en ze werd aanvankelijk verleid door de zorgberoepen, die ze nu in verband brengt met haar werk als zangeres: “Ik ben de vriend die je belt om drie uur te praten.
 

Als dochter van een kunstenaar en een reizende vader groeide Zaho op onder het bevel van haar moeder om “in andermans schoenen te gaan staan”. In haar liedjes verkent ze universele thema's: liefde, lijden, twijfel en introspectie.
 

Haar eigenheid is een essentieel fenomeen geworden in het Franstalige lied. Het publiek heeft haar vrijgevigheid gevierd met een EP van coverversies (La Bonne Étoile van -M-, La vie est belle van Brigitte Fontaine, 99 Luftballons van Nena) en nu deze verrijkte versie van La Symphonie des éclairs. Een cavalcade van pracht en praal die een blijvende stempel zal drukken op de muziekgeschiedenis.